Overheidszorgen
De Stichting Cliëntenbelangen Preventief Gezondheidsonderzoek is het eens met de zorgen die er vanuit de diverse overheidsorganen en politiek worden vernomen, dat door de kosten van het vrijwillige, preventieve gezondheidsonderzoek, de tweedeling in de samenleving niet verkleind wordt.
Ook noemt de overheid het zorgelijk dat bij preventief onderzoek ook wel eens iets wordt gevonden, dat uiteindelijk niets blijkt te zijn. Om dat vast te stellen wordt door de individuen uiteraard gebruik gemaakt van de reguliere gezondheidszorg. De kosten daarvan worden dus collectief gedragen.
De Stichting Cliëntenbelangen Preventief Gezondheidsonderzoek streeft ernaar om bij de aanbieders van preventief onderzoek aan te dringen om zodanig maatregelen te nemen dat dergelijke onterechte doorverwijzingen zo veel als mogelijk worden voorkomen. Ook dient het voor de overheid kristalhelder te zijn wat exact het doel is van preventief onderzoek en naar welke mogelijke aandoeningen wordt “gezocht”.
Het lijkt erop dat de overheid het als problematisch ervaart dat er bij preventief gezondheidsonderzoek geen bekende klachten zijn die tot onderzoek nopen, en dat het de veel gebezigde term “sleepnet”-onderzoek niet onderschrijft.
Uit een preventief onderzoek kan een z.g. nevenbevinding voor een bepaalde ziekte worden vastgesteld. Hiermee bedoelt men een signaal of indicatie voor ziekte welke ziekte niet helder tevoren in het doel van het preventief onderzoek is genoemd. Toch kan een dergelijke nevenbevinding van groot belang zijn voor het individu. De overheid echter is van mening dat de arts die deze nevenbevinding doet, dit in principe niet aan het individu mag mededelen. Dat lijkt ethisch gezien een onmogelijk standpunt. De overheid biedt slechts één ontsnappingsmogelijkheid: alleen indien de constaterend arts in dat geval grote gewetensbezwaren heeft om dat niet te melden, geeft de overheid de ruimte om de cliënt te informeren. Dit brengt echter zowel de arts als de cliënt in een ethisch (en juridisch) onmogelijk positie. Indien het gaat om één van de drie kankersoorten waar de overheid naar zoekt, dan is preventief gezondheidsonderzoek het strikt verboden in de leeftijdsgroepen, door de overheid aangegeven. De Stichting Cliëntenbelangen Preventief Gezondheidsonderzoek vindt dit een overheidsingreep en inbreuk op de vrijheid van kennis over je eigen lichaam, die onhoudbaar is.
De Stichting Cliëntenbelangen Preventief Gezondheidsonderzoek zal daar alle argumenten voor geven om deze stelling ongedaan te maken.
De stichting Cliëntenbelangen Preventief Gezondheidsonderzoek is van mening dat de overheid met haar stelling de persoonlijke integriteit binnendringt. Daarmee frustreert de wetgever het recht op de persoonlijke integriteit en vrijheid omtrent het verkrijgen van informatie over het eigen lichaam.
Wellicht komt deze overheidspositie vanuit de angst dat een nevenbevinding op het testgebied van het overheids-bevolkingsonderzoek zou kunnen liggen. Dat kan inderdaad. Maar daar dient in overleg dan een nette oplossing voor worden gevonden. Het kan niet zo zijn dat de overheid kan tegenhouden dat een diagnostisch resultaat niet aan de cliënt kan worden medegedeeld, en dat de cliënt maar moet afwachten of hij/zij ernstige symptomen krijgt, alvorens te mogen worden behandeld. Waarbij wij het argument van de overheid begrijpen als het bevolkingsonderzoek gevaar loopt. Maar als dat niet zo is en er wordt bij uitzondering een dergelijke aandoening ontdekt, terwijl het onderzoek hier niet op gericht is, moet de burger het recht hebben om dit te weten.
De overheid probeert ook preventief gezondheidsonderzoek tegen te gaan, omdat er wellicht onbehandelbare aandoeningen aan het licht komen.
Hierbij gaat de overheid eraan voorbij dat door de stormachtige, innovatieve ontwikkelingen op medisch gebied, steeds meer aandoeningen behandelbaar worden, die eerder onbehandelbaar waren.
De overheid eist exclusiviteit op preventief gezondheidsonderzoek in de drie genoemde kankersoorten, binnen de door de overheid aangegeven leeftijdsgrenzen. De overheid stelt dat hun onderzoek de gouden standaard is. Bij die gedachte kan een kanttekening worden gemaakt omdat bij de vormgeving van bevolkingsonderzoek van rijkswege een balans wordt gezocht tussen de middelen die worden ingezet en de kosten van het onderzoek. Het kan dus niet worden uitgesloten dat er preventief gezondheidsonderzoek is dat kwalitatief beter is dan bevolkingsonderzoek van rijkswege. Men denkt bijvoorbeeld aan coloscopie ten opzichte van de ontlastingstest.